کارایی تکنیک های مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیکی در کاهش مشکلات ناشی از درد در بیماران دارای درد مزمن عضلانی اسکلتی

هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثربخشی تکنیک­های رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش فاجعه آمیزی، ترس از حرکت، ناتوانی ناشی از درد و شدت درد در بیماران مبتلا به درد مزمن عضلانی- اسکلتی بود.  روش: پژوهش حاضر به­صورت بررسی تک آزمودنی بر پایه طرح خط پایه چندگانه که جزو طرح­های نیمه آزمایشی است، انجام شد. آزمودنی­های پژوهش دو بیمار زن مبتلا به کمردرد مزمن بودند که به شیوه نمونه­ گیری غیر تصادفی هدفمند از میان مراجعه­کنندگان به کلینیک درد تبریز و براساس تشخیص متخصص درد، مصاحبه بالینی و ابزارهای غربالگیری، وارد پژوهش شدند. پروتکل درمان در 12 جلسه 60 دقیقه­ای بر روی 2 بیمار زن مبتلا به کمر درد مزمن اجرا شد. همچنین 2 جلسه خط پایه و یک جلسه پیگیری 1 ماهه نیز وجود داشت. پرسشنامه­های فاجعه آمیزی (pcs)، ترس از حرکت (tsk)، ناتوانی ناشی از درد (pdq) و شدت درد (vas) در جلسات خط پایه، پنجم، هفتم، نهم، یازدهم، چهاردهم و جلسه پیگیری، توسط آزمودنی­ها تکمیل شد. نتایج درمان از طریق روش ترسیم دیداری بررسی شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش فاجعه آمیزی، ترس از حرکت، ناتوانی ناشی از درد و شدت درد موثر است و این اثرات به میزان زیادی در مرحله پیگیری نیز در بیماران باقی می­ماند.  نتیجه­گیری: به­کارگیری درمان­های روان شناختی در کنار درمان دارویی در درمان بیماران مبتلا به درد­های مزمن عضلانی- اسکلتی موثر است.